زمانی می فهمم تکه ای از برچسب روی سیب یا هلو را خورده ام که قسمتی از آن را که فروشگاه روی میوه چسبانده بود، باقی می ماند.
خوردن برچسب روی میوه ها ضرری دارد؟
با وجود آنکه برچسب هایی که روی میوه ها و سبزیجات چسبانده می شوند هیچ ضرری برای شما ندارند، اما بهترین کار این است که قبل از خوردن آنها را بردارید.
به نقل از واحد خبر کلینیک جوان، این برچسب ها یک کارکرد مهم در فروشگاه دارند: به فروشنده می گوید بابت این جنس چقدر پول بگیرد. در برخی کشورها نیمی از محصولات تازه، بسته بندی نمی شوند. در نتیجه برچسب ها منبع اصلی اطلاعات در مورد نوع محصول و نحوه رشد آن هستند (برچسب هایی که با اعداد 3 یا 4 شروع می شوند به این معنی است که محصول، معمولی پرورش یافته و آنهایی که با 9 شروع می شوند یعنی محصول به شکل ارگانیک رشد یافته است).
سخنگوی سازمان غذا و دارو (FDA) گفت: «از آنجا که برچسب محصولات غذایی با این مواد در تماس است، استفاده مورد نظر از آنها قبل از ارائه محصول به بازار مورد تأیید این سازمان است تا اطمینان حاصل شود که به دلیل استفاده از برچسب، احتمال نفوذ هر ماده ای به محصولات غذایی بی خطر است.»
همچنین وی اضافه کرد: «از آنجا که برنامه ریزی سازمان غذا و دارو این است که برچسب ها قبل از مصرف محصولات برداشته شوند، بنابراین بررسی این سازمان شامل مصرف منظم این برچسب ها نمی شود. با این وجود چون این مواد کمی سمی هستند، انتظار نمی رود مصرف غیر عمد و گهگاه آنها باعث نگرانی سلامتی شود.»
به گفته اِد تریسی، معاون زنجیره تأمین و پایداری انجمن بازاریابی محصولات (PMA)، سازمانی که سیستم برچسب محصولات را دهه های پیش ابداع کرد، هر برچسب سه جزء اصلی دارد:
- جوهر، که قیمت محصول را مشخص می کند؛
- ورقه ای که روی آن چاپ می شود (معمولاً از جنس پلاستیک، کامپوزیت پلاستیکی یا کاغذ)؛
- و چسب، که باعث چسبیدن ورقه می شود.
آقای تریسی افزود: «هر سه مورد باید برای انسان بی خطر باشند.»
اگرچه برچسب ها خوردنی هستند، اما طعم و ارزش غذایی ندارند. اگر قبل از پوست کندن میوه و بقیه قسمت هایی که نمی خورید برچسب را جدا نکنید، به محیط زیست صدمه می زنید. برچسب های محصولات، قابل تبدیل به کود (کُمپوست) در منزل نیستند، چون به کود تجزیه نخواهند شد.
زمانی که نوبت به برچسب های قابل تجزیه زیست شناختی می رسد، یعنی یافتن چیزی که چسبندگی کافی دارد تا سرتاسر زنجیره تأمین محصولات، به میوه یا سبزیجات چسبیده باشد. آقای تریسی در این باره گفت: «این چالشی است که صنعت ما وقت، تلاش و پول زیادی برای حل آن هزینه می کند. منظور از چالش، همان چسب است.»
خانم جین بونهوتال، مدیر مؤسسه مدیریت زباله کرنِل، گفت: «برای اینکه چیزی قابل تجزیه باشد، باید از مواد طبیعی ساخته شده باشد – چیزی که در ابتدا زنده بود، اما حالا مرده است.» وی اضافه کرد هر زمانی که قبل از پوست کندن موز، آواکادو یا پرتقال و انداختن آن در سطل کُمپوست، فراموش کردید برچسب آن را جدا کنید، آنها کمپوست را با پلاستیک های بسیار کوچکی آلوده می کنند که آنها هم به نوبه خود خاکی را آلوده می کنند که کمپوست در آنجا ریخته می شود.
منابع:
