جراحی چشم اسمایل (SMILE) چیست؟
اسمایل (SMILE)، نوعی جراحی انکساری تقریباً جدید است که برای درمان بسیاری از عیوب انکساری، مانند نزدیک بینی، دوربینی، پیر چشمی با یا بدون آستیگماتیسم طراحی شده است.
علی رغم موفقیت های عمل جراحی لیزیک و فمتولیزیک (FS-LASIK) در اثبات این مسئله که بعد از این جراحی ها به عینک و لنز نیازی نیست، اما همچنان این عمل ها با عوارض نادری همراه است که عبارتند از: مشکلات مربوط به فِلَپ، خشکی چشم بعد از عمل، قطع اعصاب قرنیه و بی ثباتی بیومکانیکی که منجر به قوز قرنیه می شود. مهندسان، دانشمندان و جراحان، به دلیل عوارض غیر شایع اما در واقع جدی دیگر روش های جراحی برداشت عینک از قبیل PRK، لازک و لیزیک به مطالعه خود ادامه داده اند.
نحوه جراحی
در روش جراحی اسمایل، ایجاد فِلَپ حذف شده و با برش کوچکی به اندازه 2 تا 4 میلی متر جایگزین گردیده است که از آن بخشی از بافت قرنیه که لیزر شده است، به آرامی و به طور کامل خارج می شود. با ایجاد این برش و برداشتن این قسمت، اعصاب قرنیه کمتری قطع می شود و در نتیجه احتمالاً علائم خشکی چشم و از دست دادن حساسیت قرنیه بعد از این روش به دفعات کمتری اتفاق می افتد.
گزارش شده است که این روش تأثیرات مشابهی با عمل جراحی لیزیک (LASIK) و نتایج عالی پس از آن دارد.
آماده کردن بیمار
برای شروع جراحی اسمایل در چشم بیمار بی حس کننده موضعی ریخته و به کمک دستگاه، علامت هایی روی لبه قرنیه او زده می شود. بسیار مهم است که سر بیمار کاملاً صاف و بی حرکت باشد تا از کج شدن و علامت گذاری اشتباه پیشگیری شود. سپس بیمار را می نشانند و قبل از عمل برای او اسکراب صورت و پلک با بتادین و محلول های آنتی بیوتیک چشمی استفاده می کنند. اکنون بیمار آماده جراحی است.
1. حباب دار کردن عدسی و ایجاد برش 2. برداشتن بخشی از بافت قرنیه 3. پایان کار جراحی
برای جراحی چشم اسمایل، جراح به کمک لیزر فِمتوسِکِند حباب های کنار هم روی سطح قرنیه ایجاد می کند. این حباب ها از پشت قسمتی از بافت قرنیه که قرار است خارج گردد شروع شده، به لبه آن می رسد و سطح جلویی آن را نیز حباب دار می کند و در نهایت یک برش جانبی هم ایجاد می شود.
جراح از این برش برای ورود کاردک نازکی استفاده می کند تا با حرکت چپ و راست (مانند حرکت برف پاک کن) لِنتیکول – بخشی از بافت قرنیه – را جدا کند. پس از آن با یک جفت فورسِپس، لِنتیکول خارج می شود. اکنون جراح سطح قرنیه را با کمک یک اسفنج بسیار کوچک به سمت ورودی ای که قبلاً با لیزر ایجاد شده بود، پاک می کند. در انتها، داروهای استرویید آنتی بیوتیک و لوبریکانت هم استفاده می شود.
دارودرمانی بعد از جراحی
هدف از دارودرمانی، کاهش میزان گسترش بیماری و پیشگیری از عوارض آن است. داروهایی که معمولاً استفاده می شوند، عبارتند از:
- قطره کورتیکو استروئید چشمی: معمولاً قطره بتامتازون، پردنیزولون و یا دگزامتازون چشمی است.
- اشک مصنوعی
- قطره آنتی بیوتیک شامل: قطره موکسی فلوکساسین، اُفلوکساسین و یا سیپروفلوکساسین چشمی است.
مواردی که نباید جراحی اسمایل انجام داد
در موارد زیر به هیچ عنوان نباید از جراحی اسمایل استفاده کرد:
- عیوب انکساری ناپایدار طی یک دوره 12 ماهه
- سن کمتر از 18 سال
- ضخامت قرنیه ناکافی
- آب مروارید قابل توجه
- گلوکوم (آب سیاه) یا بیماری خارجی کنترل نشده
- انتظارات غیر واقعی بیمار
- دوربینی (مطالعات فعلی در حال انجام است)
موارد نسبی منع استفاده از جراحی اسمایل هم عبارتند از
- سابقه بیماری تبخال چشمی و دیابت کنترل نشده
- لایه ای از اشک غیر طبیعی همراه با بیماری خشکی چشم
- بیماران مبتلا به ایدز (AIDS)، بیمارانی که مشکلات چشمی مرتبط با اچ آی وی (HIV) یا ایدز دارند، یا بیمارانی که نسبت به داروهای اچ آی وی یا ایدز ناسازگار هستند.
عوارض بعد از جراحی
عوارض جراحی اسمایل شامل موارد زیر است:
- التهاب استریل در قرنیه
- ایجاد اشکال در بخشی از روند جراحی
- احتمال نفوذ جسم خارجی به چشم به صورت ناخواسته
- ایجاد بی ثباتی بیومکانیکی قرنیه
صحت علمی مطالب این مقاله توسط جناب آقای دکتر سالار ظاهریانی، جراح و متخصص چشم مورد تایید می باشد.
ترجمه و گردآوری: سیمین بافنده
منابع:
- https://eyewiki.aao.org/Small_Incision_Lenticule_Extraction_(SMILE)
- https://emedicine.medscape.com/article/2500049-overview
