افزایش سن و شکل ظاهری صورت

افزایش سن و تاثیر آن بر شکل ظاهری صورت

افزایش سن باعث تاثیر بر تمامی بدن به خصوص اعضای صورت می شود. باعث تخریب اجزای تشکیل دهنده پوست می شود. دو مورد از اجزای پوست که بر زیبایی و جوانی در فرد تاثیر دارد پروتئین های کلاژن و الاستین است که با بالا رفتن سن مقدار این دو در پوست فرد کاهش پیدا می کند. با افزایش سن، پوست فرد به تدریج خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد و شروع به افتادگی می کند. اما این تاثیر بیشتر روی صورت شما به خصوص در اطراف چشم ها آشکار است. ظاهر صورت و گردن معمولاً با بالا رفتن سن تغییر می کند. از دست دادن توان ماهیچه ای و نازک شدن پوست به صورت ظاهری شل یا افتاده بروز می کند.

تغییرات ایجاد شده

با بالا رفتن سن پوست نیز خشک می شود و لایه زیرین چربی منقبض می شود به طوری که صورت دیگر سطح صافی نخواهد داشت و بیشتر دچار چین و چروک می شود. باتوجه به تغییراتی که با افزایش سن در بدن ایجاد می شود نمی توان از چین و چروک جلوگیری کرد. با این حال، قرار گرفتن در معرض نور خورشید و سیگار کشیدن به احتمال زیاد باعث پیری زودرس و در نتیجه چین و چروک بیشتر در فرد می شود. تعداد و اندازه لکه های تیره روی صورت نیز افزایش می یابد. این تغییرات رنگدانه تا حد زیادی به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید است.

همچنین با افزایش سن و از دست دادن دندان ها و عقب رفتن لثه ها ظاهر دهان نیز تغییر می کند. بنابراین ممکن است لب ها جمع شده به نظر برسند. از دست دادن توده استخوانی در فک باعث کاهش اندازه پایین صورت و برجسته‌تر شدن پیشانی، بینی و دهان می‌شود.

بینی شما نیز ممکن است کمی بلند شود. گوش ممکن است در برخی افراد بلند شود که این بلند شدن احتمالاً به دلیل رشد غضروف ایجاد می شود. با افزایش سن ابروها و مژه ها خاکستری می شوند. مانند سایر قسمت‌های صورت، پوست اطراف چشم نیز دچار چین و چروک می‌شود و در کنار چشم‌ها، چروک هایی ایجاد می شود که به آن پنجه کلاغی هم می گویند. چربی هایی که در اطراف حدقه چشم وجود دارد با افزایش سن چون لیگامان های جلویی و پوست آن توانایی نگهداشتن آن ها را در سر جای خود ندارند به صورت بیرون زدگی و پف زیر چشم خود را نشان می دهند.

ضعیف شدن ماهیچه ای که از پلک بالایی حمایت می کند می تواند باعث افتادگی پلک شود.

چندین تغییر فیزیکی که با افزایش سن در صورت به وجود می آید. این تغییرات شامل:

پوست

پوست صورت نازک ‌تر، انعطاف‌پذیرتر، خشک ‌تر می‌شود. با این حال، قرار گرفتن در معرض نور خورشید در طول سال ها به شدت به ایجاد چین و چروک و زبری و لکه دار شدن پوست صورت کمک می کند. افرادی که از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کرده اند اغلب بسیار جوان تر از سن خود به نظر می رسند. با افزایش سن پوست صورت و بدن تا حدی تغییر می کند، زیرا کلاژن (بافت سخت و فیبری که پوست را قوی می کند) و الاستین (که باعث انعطاف پذیری پوست می شود) از نظر شیمیایی تغییر کرده و انعطاف پذیری کمتری دارند. همچنین با بالا رفتن سن بدن کلاژن و الاستین کمتری تولید می کند.

در نتیجه پوست قابلیت ارتجاعی خود را از دست می دهد. لایه چربی زیر پوست نیز نازک می شود. این لایه به عنوان یک بالشتک برای پوست عمل می کند و به محافظت و حمایت از آن کمک می کند. لایه چربی همچنین به حفظ گرمای بدن نیز کمک می کند. وقتی لایه چربی زیر پوست نازک می شود، احتمال ایجاد چین و چروک در صورت و بدن بیشتر می شود. با بالا رفتن سن تعداد سلول های تولید کننده رنگدانه (ملانوسیت ها) کاهش می یابد. در نتیجه، پوست صورت و بدن محافظت کمتری در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV) مانند نور خورشید دارد. لکه‌های بزرگ و قهوه‌ای (لکه‌های پیری) روی پوست صورت که در معرض نور خورشید قرار گرفته است ایجاد می‌شود، شاید ایجاد شدن لکه ها به این دلیل است که با افزایش سن پوست کمتر قادر به حذف مواد زائد است.

بدن با بالا رفتن سن کلاژن و الاستین کمتری تولید می کند.

دهان و بینی

با افزایش سن لثه ها کمی عقب می روند. در نتیجه، قسمت های پایینی دندان ها در معرض ذرات غذا و باکتری ها قرار می گیرند. همچنین مینای دندان تمایل به سایش پیدا می کند . این تغییرات و همچنین خشکی دهان، دندان ها را مستعد پوسیدگی می کند و در نتیجه احتمال از دست دادن دندان را افزایش می دهد. با افزایش سن، بینی متمایل به دراز و بزرگ شدن و نوک آن تمایل به افتادگی دارد. موهای ضخیم ممکن است در بینی و روی لب بالایی و چانه رشد کنند.

چشم ها و پلک ها

پوست پلک در حالت طبیعی و در دوران جوانی بسیار نازک است ولی وقتی با افزایش سن شل می شود، جلوه ای کلاهدار ایجاد می کند. با بالا رفتن سن، کلاژن را که باعث ایجاد استحکام و یکپارچگی در پوست و الاستین که به توانایی و عقب گرد پوست کمک می کند را از دست می دهیم. در نتیجه، ماهیچه های پلک می توانند به مرور زمان کشیده شوند و باز کردن کامل چشم ها را دشوار کنند. آتروفی تدریجی بافت، منجر به چین و چروک های اضافی پوست می شود. از دست دادن حمایت ساختاری تاندون ها منجر به افتادگی و ناهنجاری پلک‌ها می‌شود. ناهنجاری پلک بیشتر در پلک پایین دیده می شود.

کاهش چربی دور چشم ناشی از افزایش سن باعث فرورفتن چشم ها به سمت داخل شده که شلی و افتادگی پلک را تشدید می کند. در پلک های فوقانی، نارسایی یا ضعیف شدن عضله بالابرنده ممکن است منجر به پتوز شود. آبریزش چشم در سالمندان عمدتاً به دلیل ناهنجاری پلک مانند اکتروپیون و همچنین به دلیل اختلال در ترشح اشک ایجاد می شود و اغلب منجر به التهاب ملتحمه باکتریایی مکرر می شود.

با بالا رفتن سن موها کمتر متراکم هستند زیرا دچار ریزش می شوند.

ابروها

ابرو از نظر زیبایی شناسی یکی از مهم ترین ساختارهای صورت است. با بالا رفتن سن ، شکل و موقعیت ابرو تغییر می کند. این تغییر مرتبط با سن، شادابی، جوانی و بیان مرتبط با چهره از نظر زیبایی شناختی ایده آل را کاهش می دهد. تغییر شکل ابروها بر اثر افزایش سن می تواند باعث ایجاد ظاهری خسته یا غمگین در چهره فرد شود. همچنین پتوز شدید ابرو ( افتادگی ابرو ) می تواند دید محیطی طبیعی را مختل کند. تزریق بوتاکس در دهه سوم و چهارم زندگی ممکن است بتواند از افتادگی ابروها در دوران پیری تا حدودی جلوگیری کند.

مو و ناخن

با افزایش سن موها کمتر متراکم هستند زیرا دچار ریزش می شوند. بالا رفتن سن باعث رشد کندتر و شکننده تر شدن موها و ناخن ها می شود. همچنین موها نازک و خاکستری می شوند.

صحت علمی مطالب موجود در این مقاله توسط خانم دکتر ناهید همتیان، متخصص پوست ، مو و زیبایی تایید شده است.

مترجم و گردآورنده : زهرا رفیعی نژاد

منابع: